این نسبتاً معمول است که کودکانی که لکنت دارند، مشکلات ارتباطی دیگری را نیز نشان دهند - به ویژه اختلالات صدای گفتار. با این حال، وقتی این اتفاق می‌افتد، همیشه مشخص نیست که به چه ترتیبی باید به شرایط مختلف پرداخت.
پاسخ اصلی این است که به هر دانش آموز بستگی دارد. هیچ توصیه کلی (اول لکنت یا ابتدا تولید ) وجود ندارد که برای همه کودکان پاسخگو باشد.
اولین سوالی که می پرسم این است که « کدام شرایط بیشترین تأثیر را بر ارتباط کودک می گذارد؟"اگر کودک به دلیل لکنت تاثیر نامطلوب بیشتری را تجربه می کند، پس من می خواهم ابتدا روی آن کار کنم. اگر تاثیر نامطلوبی که کودک از لکنت تجربه می کند در مقایسه با تاثیر لکنت ناچیز باشد، پس من می خواهم ابتدا روی تولید کار کنم.
این امر به ویژه برای کودکان در سن مدرسه مورد توجه قرار می گیرد. زمانی که یک کودک به سن مدرسه می رسد، احتمالاً دریافت کننده ی نظرات منفی سایر بچه ها در مورد خطاهای صداهای گفتاریش است، درست) همانطور که او ممکن است واکنش‌های منفی نسبت به لکنت خود تجربه کند.بنابراین، من به‌طور خودکار درمان خود را به سمت لکنت هدایت نمی‌کنم، به این دلیل که علاقه‌ام در اینجاست! ؛ من به این فکر می‌کنم که چه چیزی بیشترین تأثیر را برای کودک دارد و حداقل در ابتدا توجه ام را به آنجا متمرکز می کنم .
البته، برای اکثر کودکان، این احتمال وجود دارد که هم از لکنت و هم از خطاهای تولیدی، یکسری تأثیر منفی را تجربه کنند. در آن صورت - به شرطی که کودک بتواند آن را تحمل کند - بسیار خوب و در واقع مناسب است که هردو شرایط را به طور همزمان بپردازید.
بسته عواملی دیگری که روی کودک اثر می گذارند انجام این کار ممکن است نسبتا ساده باشد: همانطور که شما روی لکنت کار می کنید می توانید به سادگی از محرک‌هایی که به تولید می پردازند استفاده کنید. این در مورد آموزش برای صحبت کردن و لکنت، راهبردهای حساسیت زدایی، راهبردهای اصلاح لکنت، و حتی راهبردهای افزایش روانی گفتار صادق است.
با این حال، یک احتیاط را پیشنهاد می کنم: شما نمی خواهید کودک آنقدر روی صحت تولید خود کار کند که بر روانی او تأثیرات منفی بگذارد. برخی از کودکان آنقدر تلاش می کنند که صداهای خود را درست کنند که در نهایت بیش از حد نگران روانی گفتار خود می شوند. این در واقع می تواند منجر به افزایش شدت لکنت شود.
بنابراین، مطمئن شوید که به تولید در چارچوب نگرش های ارتباطی خوب نسبت به لکنت می پردازید. این کلید ادغام درمان لکنت با درمان سایر شرایط است. می توان این کار را انجام داد اما نباید یک روش درمان سنتی تولید و مبتنی بر تمرین باشد چون که ممکن است کودک را به جهت اشتباهی هدایت کند.
در عوض، درمان جامعی را ارائه دهید که بر کمک به کودک در برقراری ارتباط به طور واضح و مؤثر تمرکز دارد. حتی زمانی که کودک در حال یادگیری ایجاد اصلاحاتی در تولید گفتار خود است، تاکید اصلی بر پذیرش لکنت داشته باشید. به این ترتیب، او می‌تواند روانیش ، صداهای گفتاریش و نگرش کلی خود را نسبت به ارتباط را بهبود بخشد.
ترجمه : ثمین صبیحان , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان
