من اخیرأ درباره ی کودکی که لکنت می‌کند خوانده ام که در یک درمان که خواندن شفاهی قرار داده شده بود در آن آزمون زمان خواندن او هر روز محاسبه میشد و مشخص میکرد در طول یک دقیقه چقدر در متن پیش رفته است. من فکر کردم که چند ایده پیشنهاد کنم:
برای کودکی که لکنت دارد واقعا ایده آل نیست که تحت شرایط زمان بندی شده مانند این مجبور به خواندن شود به ویژه زمانی که او از نظر روانی گفتارش مورد قضاوت قرار می‌گیرد. این امر فشار بی موردی را به کودک وارد می‌کند و این پیام را می رساند که گفتار یا خواندن او باید روان باشد تا بتواند موفق شود.
چنین کاری می‌تواند بسیاری از فعالیت های خوبی را که شما ممکن است در درمان انجام دهید تا به کودک کمک کند با راحتی و اطمینان بیشتری ارتباط بگیرد، ضایع کند.
متاسفانه ما با این تسک های زمان دار خواندن مواجه هستیم که معلم ها باید گزارش دهند، و بخاطر اینکه معلمان اغلب دانش و تخصص کافی در مورد لکنت ندارند آنها ممکن است فکر کنند در دادن فرصت به کودک برای تمرین در این موارد مفیدند. متاسفانه برعکس است.
با این حال خوشبختانه ASHA منابع مفیدی را در اختیار ما قرار داده است که می‌توانیم از آنها برای آموزش افراد از جمله معلمان درباره ی تسک های زمان دار خواندن استفاده کنیم.برای منبع:
- https://www.asha.org/.../Oral-Reading-Fluency-Handout.pdf
- https://www.asha.org/.../Chil.../Reading-Fluency-Parents.pdf
- ASHA Leader Article on Timed Reading Fluency Assessments: Quick: Talk Fast & Don't Stutter
خوشبختانه این منابع ومنابع دیگری مثل این منبع از انجمن علمی لکنت می تواند به کاهش این تقاضا های غیرمفید و ایجاد یک محیط پذیرفته تر برای کودکی که لکنت می کند کمک کند.
(تذکر : تمام موارد ذکر شده در بالا تا حدی توسط نینا ریوز در SRT توسعه یافته است.ممنون نینا!)
ترجمه : ثمین صبیحان , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان
