اگر فرزندم بهبود پیدا نکند،چه می‌شود؟

یکی از سئوالات رایجی که والدين کودکان دارای لکنت از درمانگران می پرسند این است که: ”چه اتفاقی می افتد اگر کودکم بهبود نیابد؟“

از مطالعات مشخص است که احتمال بهبودي کامل از رفتار لکنت هرچه کودک مدت زمان بیشتری لکنت داشته باشد به مقدار قابل توجهی کاهش می یابد.بهبود رفتار پس از تقریباً 7 سالگی یا بیشتر احتمال کمتری دارد. این به این معنا نیست که غیرممکن است اما چیزی نیست که ما معمولا انتظار دیدنش را داشته باشیم.

در نظر بگیرید که من گفتم بهبود از رفتار. فقط به این خاطر که یک کودک رفتار لکنت را نشان می دهد به این معنی نیست که لزوما باید اختلال لکنت را تجربه کند. به طور کلی ممکن است انسان ها لکنت کنند به عبارت دیگر وقفه هایی  را در گفتارشان نشان دهند بدون تجربه ی عواقب منفی که مشخصه ی اختلال لکنت است(ترس، اضطراب، خجالت، شرم، مشکلات ارتباطی، تاثیر نامطلوب بر کیفیت زندگی و غیره)

این در حقیقت یک نتیجه خوب برای درمان یک کودک مدرسه رو دارای لکنت است: اختلالی را تجربه نمی کند، حتی اگر به نشان دادن این رفتار ادامه دهد.

کودکی که لکنت می کند اما مشکل لکنت ندارد می‌تواند آزادانه ارتباط برقرار کند وهر کاری که می‌خواهد در زندگی انجام دهد بدون اینکه لکنت مانع او شود.

بنابراین زمانی که والدين از من این سئوال را می پرسند، من با آن‌ها در رابطه با تفاوت بین رفتار و اختلال صحبت می کنم وبه آنها کمک می کنم که متوجه شوند ما تلاش خواهیم کرد تا اطمینان حاصل کنیم که کودکشان تاثیر منفی در نتیجه ی لکنت را تجربه نکند.

البته ما همچنین برای کاهش تکرار و شدت وقفه های گفتاری از طریق اصلاحات متنوع گفتار و لکنت متناسب با هر کودک تلاش می‌کنیم.

در نهایت من از والدین میخواهم کودکشان را برای صحبت آزادانه و گفتن آنچه که می‌خواهد بگوید بدون در نظر گرفتن اینکه چقدر روان است؛ تشویق کنند. به این ترتیب آن‌ها می توانند از برقراری ارتباط با فرزند خود لذت ببرند بدون اینکه همیشه نگران این باشند که آیا او روان است یا خیر.

 ترجمه : ثمین صبیحان , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان