Order our NEW Go-To Guide™: GETTING STARTED with School-Age Stuttering Therapy Order our NEW Go-To Guide™: GETTING STARTED with School-Age Stuttering Therapy

Practical Thoughts Persian

تعمیم دهی یک چالش است

تعمیم دهی یک چالش است

اغلب از من می پرسند که چگونه به کودکان کمک می کنم تا استراتژی های گفتاری خود را از اتاق درمان به موقعیت های واقعی دنیا تعمیم دهند. درمانگران معمولاً گزارش می‌ کنند که بچه‌ها در استفاده از استراتژی‌ها در کارهای ساختاریافته مثل خواندن وقتی از حمایت زیاد درمانگر برخوردار هستند خوب هستند، اما هنگام استفاده از تکنیک‌ها در گفتار محاوره‌ای به یادآوری نیاز دارند. 

تعمیم در درمان لکنت یکی از رایج ترین چالش هایی است که آسیب شناسان گفتار و زبان (و مراجعان جوان آنها) با آن مواجه هستند. دلایل زیادی برای این وجود دارد، حداقلش این واقعیت ساده است که استفاده از تکنیک های صحبت کردن دشوار است. تصور کنید سعی دارید چیزی را در گفتار خود تغییر بدهید و آن تغییر را مداوم کنید. آیا تا به حال سعی کرده اید در روش صحبت کردن خودتان تغییری ایجاد کنید (یا از هر تکنیک دیگری استفاده کنید)؟

تمام روز؟

          هر روز؟ 

                              تا آخر عمرت؟!

انجام این کار واقعا سخت است و جای تعجب نیست که بچه ها در انجام آن مشکل داشته باشند.

برای من اولین قدم در کار تعمیم شناخت و تایید چیزی است که از کودک میخواهیم. لزوماً این نیست که کودک انگیزه ندارد یا به اندازه ی کافی تلاش نمی کند بلکه فقط کاری که از او خواسته ایم انجام دهد واقعا سخت است. هر بار که کودک از یک تکنیک استفاده می‌کند، هر بار به تلاش نیاز دارد. به علاوه باعث می شود صدای گفتار او متفاوت از آنچه به آن عادت کرده و با سایر کودکان متفاوت باشد.در نهایت ما باید بدانیم که حتی وقتی بچه ها از تکنیک‌ها استفاده می کنند تضمینی نیست که آنها لکنت نخواهند کرد.

بنابراین ما تکنیک هایی را به کودک ارائه کردیم که الف) نیازمند تلاش است ب) متفاوت از آنچه به آن عادت کرده اند به نظر می رسد ج) متفاوت از سایر کودکان به نظر می‌آید د) و همیشه جواب نمی دهد و ما از آنها انتظار داریم که آنها را استفاده کنند؟! این فروش سختی است!

و برای من تعجب آور نیست که بچه ها نمی خواهند همیشه به یاد بیارند یا حتی تلاش کنند که از تکنیک هاشون استفاده کنند.

با این حال ما می خواهیم به اونها کمک کنیم تا جایی که می توانند موفق باشند. بنابراین در تلاش برای یافتن یک منبع درست برای انگیزه مستقل بیایید نگاهی بیاندازیم به اینکه چرا یک کودک ممکن است بخواهد از یک تکنیک استفاده کند.

برای درمانگران و والدین دلیل ممکن است آسان به نظر برسد: چون زیاد لکنت نخواهند کرد. اما ما باید بپرسیم آیا این واقعاً یک انگیزه عالی است؟اگر یک کودک قادربه برقراری ارتباط بدون استفاده از یک تکنیک باشد پس چرا او اینهمه تلاش برای استفاده از تکنیک‌ را انجام دهد؟

به یاد داشته باشید زمانی که یک کودک برای صحبت کردن دهانش را باز میکند این کار را برای برقراری ارتباط انجام می دهد. او برای روان بودن صحبت نمی کند. او به هدف بیان افکارش صحبت می کند اگر او می توانست بدون استفاده از یک تکنیک افکارش را بیان کند(حتی اگر بیانش ناروان باشد) بنابراین چرا باید تمام تلاش خودش را در استفاده از یک تکنیک به کار بگیرد. او به هدفش رسیده است: برقراری ارتباط.

روانی گفتار به خودی خود محرکی نیست که والدین و سایرین فکر می کنند. اگر کودک زمانی که ناروان است بتواند باز هم به هدفش(برقراری ارتباط) دست پیدا کند روان بودن یک پاداش کافی نیست.

درنهایت ( خیلی خیلی بیشتر درباره ی این موضوع می توان گفت) حتی اگر کودکی مستقلاً انگیزه ی استفاده از تکنیک‌ها را داشته باشد ما می‌توانیم به بعضی از دلایل شکست تعمیم فکر کنیم.یکی از رایج ترین دلایل این است که از او حمایت کافی برای حرکت از موقعیت های نسبتآ آسان مثلا یک عمل خواندن با سرنخ های درمانگر به موقعیت های سخت تر مثلا گفتار محاوره‌ای نشده است. این مانند این است که از یک کودک در درمان تولید انتظار داشته باشیم از استفاده ی صحیح یک صدا در گفتار به طور مجزا با الگوی درمانگر به گفتار خودبه خودی در یک پرش منفرد حرکت کند. این در درمان تولید موفق نیست و در درمان لکنت نیز موثر نخواهد بود.

درعوض ما می توانیم بسیاری از گام های میانی را تنظیم کنیم تا به کودک کمک کنیم استفاده از استراتژیش را به تدریج در جهت گفتار محاوره‌ای حرکت دهد. به‌عنوان مثال پس از اینکه در خواندن با سرنخ ها به موفقیت دست می یابد، ما ممکن است بخواهیم که ببینیم او در خواندن با سرنخ کمتر به موفقیت دست یابد و بعد بدون هیچ سرنخی! سپس شاید بخواهیم در یک عمل مدل دهی موفق شود (به جای یادآوری شاید یک عمل نوبت گیری با سرنخ های به شکل پیشرفته ) سپس شاید بخواهیم که او بدون آن پیش خط ها موفق شود پس از آن شاید به یک کار نوبت گیری نه با درمانگر بلکه با یک کودک دیگر از گروه درمان حرکت کنیم و بعد شاید انجام آن در محیط های دیگری غیر از اتاق درمان.و به همین ترتیب سلسله مراتب را از شرایط آسان تر به سخت تر ارتقا دهید. ما می‌توانیم پارامتر های مختلفی را که بر دشواری کار تاثیر می گذارند دستکاری کنیم تا به کودک کمک کنیم تا یک نردبان را از یک کار خواندن بسیار ساختار یافته به تکلیف گفتاری خودانگیخته بسیار ساختار نیافته  بالا برود و موفقیت او را در هر مرحله تضمین کنیم. دوباره ما این روتین را در درمان تولید داریم؛ ما می‌توانیم مشابهش را در لکنت انجام دهیم به یاد داشته باشید که در درمان لکنت به دلیل دشواری ذاتی در استفاده از تکنیک‌ها ممکن است گام ها و تمرینات بیشتری به کار گرفته شود. 

با همه ی آنچه گفته شد، ما هنوز باید به خاطر داشته باشیم که کودک به تنهایی دلیل بسیار کمی برای استفاده از استراتژی ها دارد. همانطور که گفتم روانی به خودی خود یک انگیزه ی کافی نیست و مشکلی هم نیست. من متنفرم از اینکه ببینم کودکی در موقعیتی قرار بگیرد که آنقدر بر روان بود متمرکز می شود که ارتباطش تحت تاثیر منفی قرار می‌گیرد.

به یاد داشته باشید که هدف درمان این است که ارتباط خوب تقویت شود و اگر یک کودک می‌تواند به طور موثری ارتباط برقرار کند(حتی اگر ناروان باشد و حتی اگر از تکنیک هایی که در درمان بهش آموزش داده شده است استفاده نمی کند) پس او هنوز موفق است.

این شغل ما آسیب شناسان گفتار و زبان نیست که همه‌ی نشانه های لکنت در گفتار کودک مدرسه رو را حذف کنیم وظیفه ما این است که به آنها کمک کنیم به طور موثری ارتباط برقرار کنند که آن می تواند با یا بدون تکنیک‌ها محقق شود.

بدیهی است که خیلی خیلی بیشتر از این برای گفتن درباره‌ی این موضوع وجود دارد به همین خاطر است که من و همکارم نینا رردون ریوز کتابی در مورد آن نوشتیم و تعمیم یکی از موضوعات اصلی کتاب است شما می‌توانید اطلاعات را در اینجا پیدا کنید:

هم چنین ما یک نکته ی بالینی رایگان داریم که به طور خاص روی تعمیم متمرکز شده است.

تعمیم کار دشواری است اما رویکرد ها با درک و ساختار می تواند غالب باشد.

Translation: Samin Sabihan, Speech-Language Pathologist & Morteza Soleyman Dehkordi, Speech-Language Pathologist.n

 ترجمه : ثمین صبیحان , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان