به طور گسترده گزارش شده است که بسیاری از افراد هنگام مطالعه در مقایسه با هنگام صحبت کردن ، کمتر دچار لکنت می‌شوند.جالب است که همچنین تعداد بسیار زیادی گزارش وجود دارد که شدت لکنت برخی افراد حین مطالعه بیشتر از هنگام صحبت کردن می‌شود.چطور این اتفاق می‌افتد و چه معنایی دارد؟
واضح است که افراد در موقعیت های مختلف،شدت لکنت متفاوتی نیز دارند و این بخشی از ماهیت لکنت است.لکنت در موقعیت های مختلف ، متفاوت می‌باشد و این موضوع نیز دقیقا همینطور است.لزومی ندارد که به دلایل مسائل عصبی(نرولوژیک)،یادگیری،عاطفی،محیطی یا مسائل دیگر باشد.
به خاطر سپردن این مورد مهم است ، زیرا گاهی والدین،معلمان و حتی آسیب شناسان گفتار و زبان ممکن از سعی کنند این تفاوت ها در لکنت را به عنوان نشانه ای از مشکلات دیگر تفسیر کنند ، اما بیشتر اوقات ، معنایی به جز این حقیقت ساده ندارند که : لکنت متغیر است.
با این حال، این که برخی افراد هنگام مطالعه کمتر لکنت می‌کنند ، صحیح است. این امر (تا حدی) با این واقعیت که فعالیت(تسک) خواندن ممکن است برای برخی ساده تر باشد، مرتبط است.در این فعالیت برخی موارد مانند: کاهش تقاضاهای فرمول سازی زبانی،وجود الگویی برای خواندن و.. وجود دارد که میتوانند روانی گفتار را تسهیل کنند. این به آن معنی نیست که آنها هنگام خواندن ،هیچگاه لکنت نخواهند کرد یا همه مردم حین خواندن لکنت نمی‌کنند؛ فقط ممکن است یک اثر تسهیل کننده برای برخی افراد مشاهده کنید.
از طرف دیگر ، برخی از افراد در حین مطالعه لکنت بیشتری را تجربه می‌کنند.این موضوع تا حدودی با دشواری فعالیت خواندن مرتبط است – برای برخی افراد مطالعه دشوار تر است. این مورد ممکن است به سطح دشواری متن مورد مطالعه ، آشنایی و راحتی با آن واژگان ، مهارت آن ها در کدگشایی و.. مربوط باشد. توجه داشته باشید که نیاز نیست فرد دارای لکنت ، نقص قابل شناسایی در مهارت خواندن داشته باشد تا در هنگام خواندن ناروانی بیشتری از خود نشان دهد؛ این تنها بخشی از تنوع طبیعی لکنت برای برخی افراد است.
یکی از موقعیت هایی که ممکن است لکنت بیشتری را در حین مطالعه مشاهده کنید ، در افرادی است که شخص سخت تلاش می‌کند تا لکنت خود را در مکالمه پنهان کند.در یک موقعیت سخت گیرانه ، این مورد به عنوان لکنت پنهان شناخته می‌شود.آن ها ممکن از کلمات را تغییر دهند، صحبت کردن را به تاخیر بیاندازند،به طور کامل از صحبت کردن خودداری کند، فقط کلمات یا موقعیت ها یا افرادی را انتخاب کنند که فکر می‌کنند میتوانند گفتار روان داشته باشند،همه این ها تلاش برای پنهان کردن لکنت است.برخی از دانش‌آموزان ممکن است انقدر در این امر ماهر شوند که به سادگی در محیط های مکالمه ظاهرا لکنت ندارند ،حتی اگر از درون بهم ریخته باشند.
این جا جایی است که "خواندن" وارد می‌شود: در حین مطالعه،افرادی که به صورت مخفیانه لکنت دارند نمیتوانند با استفاده از ترفندهای خود از این موقعیت فرار کنند.آنها نمیتوانند لغات را تغییر دهند زیرا باید همان لغاتی را بخوانند که در صفحه هست.برای همین ممکن است ببینید آن ها در هنگام خواندن کمی لکنت دارند - و این ممکن است در تضاد کامل با عدم لکنت نسبی آنها در مکالمه باشد. این ممکن است نشانخ ای از تاثیر قابل توجه و نامطلوب لکنت بر زندگی گوینده باشد و واضح است در صورت بروز این موارد نیاز به درمان دارد .
در پایان ، زیاد به این موضوع نپردازید که کسی هنگام مطالعه کمتر(یا بیشتر) لکنت می‌کند،اما مراقب افرادی باشید که با استفاده از ترفندهایی لکنت خود را پنهان می‌کنند.به عنوان یک فعالیت تشخیصی ، میتوانیم متوجه این رفتارهای اجتنابی با استفاده از مطالعه یک متن برای جلوگیری از استفاده ترفند های فرد و این که لکنت آن واقعا به چه شکل است ، شویم.
Translation: Morteza Soleyman Dehkordi, Speech-Language Pathologist.
ترجمه : مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان
