اوه، اگر سیستمی وجود داشته باشد که بتواند به طور خودکار ناروانی های گفتار را برای ما شمارش کند، فوق العاده نیست! متأسفانه، به همان اندازه که سیستمهای تشخیص خودکار گفتار خوب شدهاند، هنوز نمیتوانند به خوبی گفتار ناروان را مدیریت کنند. لکنت، به ویژه، مدلهای ریاضی را که سیستمهای تشخیص خودکار گفتار برای تعیین شروع و جابجایی کلمات استفاده میکنند، به هم میزند. بنابراین، هنوز هیچ سیستمی وجود ندارد که این کار را برای ما انجام دهد. (من سال هاست درگیر پروژه ای هستم که روی این موضوع کار میکنم، اما هنوز به جایی نرسیده ایم.)
در هر صورت، مهمترین چیزی که باید هنگام ارزیابی روانی گفتار به خاطر بسپارید این است که در واقع فراوانی و بسامد لکنت هنگام گفتار ، ارزشمندترین معیار قابل اندازه گیری نیست . بله، شما می توانید زمان زیادی را صرف آن کنید، اما بسامد لکنت چیز زیادی در مورد اینکه آیا فرد احتمالاً نیاز به مداخله دارد یا خیر به شما نمی گوید.
برای کودک مدرسه رو دارای لکنت، سوال مهم برای ارزیابی شما این است که آیا و چگونه لکنت بر زندگی او تأثیر می گذارد - واکنش های او به خودش، توانایی ارتباطی اش و مشارکت او در مدرسه- . ما میخواهیم تأثیر نامطلوب و مضر لکنت را ارزیابی کنیم، زیرا صلاحیت درمان بر اساس تأثیراتی است که لکنت روی فرد میگذارد تا اینکه براساس درصد هجاهای لکنت شده یا شدت لکنت باشد . (دلیل: یک کودک می تواند همچنان شدت بالای لکنت داشته باشد ، اما هنوز تاثیر منفی را تجربه نمی کند و بنابراین نیازی به درمان ندارد - یا ممکن است کودک آنقدرها لکنت نداشته باشد، اما توسط آن تحت فشار باشد و نتواند به طور کامل در فرصت های اجتماعی یا آموزشی شرکت کند.)
بنابراین، من به جای شمارش فراوانی لکنت، روی آن مسائل اجتماعی/آموزشی متمرکز خواهم بود. یکی از راههای انجام این کار ، ارزیابی کلی تجربه فرد از لکنت(OASES) است.
این تست برای ارزیابی کل اختلال لکنت - از دیدگاه گوینده (فرد دارای لکنت) طراحی شده است. بنابراین، ادراک و حس گوینده از رفتار لکنت خود را می سنجد ، از جمله واکنش های عاطفی، رفتاری و شناختی او به لکنت زبان. مشکلاتی که او در ارتباط عملکردی در موقعیتهای کلیدی، مانند خانه، مدرسه، یا در تعامل اجتماعی دارد و به طور کلی تاثیر لکنت بر کیفیت زندگی.
من در حین فرایند درمانی از این تست استفاده می کنم:
- در ارزیابی تشخیصی، به من برای واجد شرایط بودن کودکان برای درمان بر اساس اثر نامطلوبی که ناروانی در آن ها گذاشته است ، کمک میکند .
- هنگام نوشتن اهداف، به من کمک میکند تا مطمئن شوم در روند درمان روی نیاز های کودک تمرکز میکنم .
- در درمان، آن را با کودک مرور میکنم و روی آیتم های آن با هم مانوور میدهیم تا درباره واکنشها و دیدگاه های او به لکنت صحبت کنم.
- در طول درمان، به من کمک کند تا مطمئن شوم که در حال پیشرفت هستم.
- در هنگام مرخص کردن ، برای نشان دادن کاهش تأثیر نامطلوب لکنت بر زندگی کودک
بنابراین، من OASES را نه تنها به عنوان یک ابزار تشخیصی، بلکه به عنوان یک ابزار درمانی نیز می بینم. حتی اگر بسامد ناروانی ها را به حساب نمیآورد ، در مورد آنچه واقعاً مهم است به من کمک می کند: راه هایی که لکنت بر زندگی کودک تأثیر می گذارد.
با کلیک کردن در اینجا بیشتر در مورد OASES بدانید.
ترجمه : هورا کیامهر , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان