معلمش متوجه نمی شود و به نظر نمی رسد که او اذیت می شود

 چه کار کنم وقتی… "معلم او متوجه نمی شود و به نظر نمی رسد او از لکنتش اذیت شده باشد"

 این سؤالی است که به تازگی دریافت کردم؛ سوال هایی که هر کدام از ما که در حوزه لکنت تخصص داریم همیشه و در مدل های مختلف دریافت می کنیم.

قبل از اینکه برای شروع به پاسخ به این سؤال تلاش کنم، اول اجازه دهید سؤال را آن گونه که ارائه شده است مطرح و باز کنم. در واقع، حداقل دو لایه برای این وجود دارد: 

لایه اول این اظهار است که به نظر نمی رسد کودک از لکنت اذیت شده باشد. وقتی کسی به من می گوید که به نظر نمی رسد یک دانش آموز مدرسه ای از لکنت اذیت شده باشد، من از خودم این سوال را می پرسم: چه دلیلی/داده ای وجود دارد مبنی بر اینکه او از هیچ جنبه ای از ارتباطات عملکردی، اجتماعی و/یا تحصیلی آزار نمی بیند (مثلاً محدوده های تأثیر نامطلوب قانون آموزش افراد دارای کم توانی(IDEA ’04) ).

در اینجا باید به خودمان سخت بگیریم زیرا وظیفه ما این است که مطمئن شویم واقعیت‌ها را فقط محدود به شواهد (آنچه که می بینیم) نمی‌کنیم یا به سادگی پیش بینی نمی‌کنیم که دانش‌آموز به دلیل اینکه در کلاس و غیره صحبت می کند اذیت نمی‌شود. علاوه بر این، فقط به این دلیل که می گوید در یک موقعیت صحبت کردن اذیت نمی شود به این معنی نیست که در هیچ جای دیگری از دنیای ارتباطی خود تحت تأثیر لکنت قرار نمی گیرد.

بنابراین، ما باید اطمینان حاصل کنیم که به آنچه به نظر می رسد درست است قانع نیستیم، بلکه اساس توصیه های خود را بر اساس آنچه که در مورد دانش آموز می دانیم، قرار می دهیم. ما تنها زمانی می توانیم احساس اطمینان داشته باشیم که ارزیابی گسترده و مداومی از اجزاء شناختی/عاطفی و تاثیر لکنت بر زندگی این کودک انجام داده باشیم. (همکار من، اسکات یارس، بیشتر در مورد این موضوع در این پست وبلاگ می گوید: اندازه گیری تأثیر نامطلوب در کودکی که لکنتش "خفیف" به نظر می رسد.)

لایه دوم سؤال گزارش معلم را شامل می شود که لکنت قابل رویت است یا بر دانش آموز در کلاس تأثیر نمی گذارد. باز ما باید کارآگاه بازی کنیم و عمیق تر به تحقیق ادامه دهیم. برای مثال، می‌توانیم بیشتر بررسی کنیم و از معلم بپرسیم:

"آیا او در کلاس صحبت می‌کند؟" عالی است.

 "فقط وقتی صدا زده میشود؟" می فهمم .

 "آیا داوطلب می شود در کلاس صحبت کند؟" هوم...

"آیا فقط در صورتی داوطلب می شود که پاسخ کوتاه باشد؟"

 "آیا او دانش آموزی است که پوستر را در دست دارد و اشاره می کند به جای اینکه در طول پروژه های گروهی اطلاعات را با صدای بلند به اشتراک بگذارد ؟"

 آیا این معلم الگوهای اجتنابی می بیند (یا آیا معلم حتی می داند که در مورد اجتناب از لکنت به دنبال چه چیزی باشد)؟ 

به عبارت دیگر، ما باید بدانیم که آیا این دانش‌آموز در کلاس آزادانه صحبت می‌کند و به برنامه آموزشی دسترسی دارد همانطور که اگر لکنت نمی داشت، به آن دسترسی داشت.

  لایه های زیادی برای عبور و کشف کردن وجود دارد! یقیناً، ما باید هر پاسخی که به سؤالات خود در مورد ارتباطات دانش‌آموز در محیط‌های دانشگاهی و اجتماعی دریافت می‌کنیم کاوش کنیم.

در پایان، اگر پس از مطالعه کامل و مداوم واکنش‌های شناختی/عاطفی و ارتباطات اجتماعی دانش‌آموز، متوجه شدیم که واقعاً لکنتش مانع او نخواهد بود، جشن می‌گیریم! در آن مرحله، یکی از نقش‌های ما حمایت از محیط او (والدین، معلمان و دیگران) در درک این تغییر نمونه مثال می‌شود. (برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، به پست وبلاگ دکتر یاروس مراجعه کنید، من می خواهم او را ترخیص کنم، اما والدین نگران هستند.) 

به خاطر داشته باشید، آزادی بیان با لکنت یا بدون آن، یک برد است!

 ترجمه :آذین فقیهی , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان