سال 2018 مبارک!
اینجا نشسته ام و در حالی که ایمیل هایم را از سال 2017 بایگانی می کنم، برف بیشتری را تماشا می کنم. بزرگترین پوشه در صندوق پستی من، پوشه ای است که تمام سوالاتی را که از درمانگران و خانواده ها درباره لکنت دریافت می کنم، در آن نگهداری می کنم.من اغلب از میزان عدم اطمینان در مورد لکنت شگفت زده می شوم، و وقتی می توانم به افرادی که برای کمک به کودک لکنتی تردید دارند ، چند کلمه آرامش بخش بگویم یا راهنمایی کنم که چه کار کنند، خوشحال می شوم.
یکی از متداول‌ترین سؤالاتی که دریافت میکنم این است: ”چه مدت باید قبل از توصیه به درمان برای کودک خردسالی که لکنت دارد صبر کنیم؟ “
مطمئناً هیچ پاسخ واحدی برای این سؤال وجود ندارد.تصمیم گیری در مورد اینکه آیا درمان یک کودک خردسال را شروع کنیم یا خیر و چه زمانی این کار را انجام دهیم می تواند توسط عوامل بسیاری تحت تاثیر قرار گیرد و بحث طولانی مدتی بین متخصصان لکنت در مورد بهترین اقدامی که باید در زمانی که کودک خردسال شروع به لکنت می کند انجام داد وجود داشته است.
برخی از همکاران من توصیه می کنند قبل از شروع درمان، منتظر بمانید تا ببینید آیا لکنت کودک بیشتر می شود یاخیر. با توجه به درصد بالایی از کودکان خردسال که در سنین پیش دبستانی لکنتشان از بین میرود، این یک اقدام قابل درک است. بحث این است که ارائه درمان برای کودکی که در نهایت خود به خود درمان میشود نه کارآمد است و نه ضروری.
باوجود اینکه که من این استدلال را درک می کنم، شخصاً رویکرد متفاوتی را اتخاذ می کنم. دلیل این امر این است که ما به طور قطع نمی دانیم کدام کودکان بهبود می یابند و کدام کودکان به لکنت ادامه می دهند. در عین حال، ما مطمئناً می دانیم که ادامه لکنت می تواند تأثیر منفی قابل توجهی بر زندگی کودک داشته باشد - تأثیر منفی که می خواهیم آن را به حداقل برسانیم یا از آن جلوگیری کنیم.
بنابراین، اگر یکی از دو شرایط زیر درست باشد، ترجیح می‌دهم درمان را توصیه کنم:
- به نظر می رسد کودک در خطر ادامه لکنت قرار دارد
- کودک یا والدین نگران توانایی های ارتباطی کودک هستند
پاسخ به این سؤال که آیا کودک در معرض خطر است یا خیر، مستلزم ارزیابی جامع گفتار، زبان و رشد عمومی کودک است. عوامل مهم عبارتند از: سابقه خانوادگی لکنت، مدت زمانی که کودک لکنت داشته است، مهارت های زبانی و حرکتی کودک و خلق و خوی در حال رشد کودک.(جزئیات کامل در مورد چگونگی انجام چنین ارزیابی در کتاب «درمان لکنت در اوایل دوران کودکی:راهنمایی بالینی» پوشش داده شده است.)
تعیین اینکه آیا کودک و والدین نگران لکنت هستند یا خیر مستلزم صحبت با آنها در مورد تأثیر لکنت بر زندگی کودک است. (باز هم، «راهنمای درمان لکنت در اوایل دوران کودکی»نمونه دیالوگ‌های متعددی دارد که نشان می دهد چگونه گفتاردرمانگران می توانند با والدین و فرزندان خردسالشان در مورد لکنت صحبت کنند.)
در نهایت، ما نمی خواهیم کودک به علت ناتوانی های گفتاری خود پیامدهای منفی را تجربه کند. بنابراین من تمایل دارم بیشتر اوقات درمان را توصیه کنم تا بتوانیم بیشترین شانس را برای کمک به بهبودی کودک از لکنت داشته باشیم. استدلال ساده است: والدین احتمالاً اگر دلیلی برای نگرانی نداشتند با من تماس نمی گرفتند و من می دانم که می توانم به آنها و فرزندشان کمک کنم تا در مورد لکنت بیشتر بدانند و احتمال اینکه کودک با مشکلات مربوط به لکنت روبرو شود را کاهش دهد.
البته، ماهیت آن درمان مهم خواهد بود - همه کودکان نباید درمان یکسانی دریافت کنند.اما این موضوع یک پست وبلاگ دیگر است ....
در اینجا یک سال 2018 فوق العاده برای همه است! و برای جزئیات بیشتر در مورد اینکه چه زمانی درمان را برای کودکان پیش دبستانی که لکنت دارند توصیه می کنیم، «نکته بالینی» زیر را بررسی کنید.
نکته بالینی Stuttering Therapy Resources – چقدر باید صبر کنیم
Translation: Faezeh Sedghi, Speech-Language Pathologist & Morteza Soleyman Dehkordi, Speech-Language Pathologist.n
ترجمه : فائزه صدقی , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان
