در پست اخیر درباره ابزارهای مخصوصی که باید در درمان نوجوانان یا بزرگسالان دارای لکنت استفاده شوند، پرسیده شد.این شخص اشاره کرد که اکثریت ابزارهای بالینی موجود در بازار برای کودکان خردسال یا کودکان در سنین مدرسه است.در واقع،این درست است که برای نوجوانان و بزرگسالان از نظر ابزارها و تمرینات چیز زیادی وجود ندارد.
من فکر می کنم دلیل این امر این است که واقعا نیاز چندانی به چنین ابزارهایی برای مراجعین بزرگسال تر وجود ندارد.من با نوجوانان و بزرگسالانی که لکنت دارند بیش از ۲۵ سال است که کار می کنم و هیچگاه احساس نکرده ام که ابزار به خصوصی(مثل زمانی که من با بچه ها کار می کنم؛هر چند حتی در آنجا هم من ابزارهای بسیاری استفاده نمی کنم.)در عوض من دوست دارم که از هر آن چه در زندگی واقعی شان وجود دارد به عنوان موارد تمرینی استفاده کنم.
به عنوان مثال،من اخیرا با فردی که مدیر و طراح نرم افزار بود،کار می کردم.ابزار تمرینی او کاغذهای سفید بودند که او برای محصولی که تیمش در حال توسعه ی آن بودند،برای خواندن و نوشتن نیاز داشت.ما راهکارهای حساسیت زدایی،راهکارهای مدیریت لکنت و تکنیک های افزایش روانی را با استفاده از ابزاری که روزانه با آن ها کار می کند،انجام می دهیم.این امر،درمان را برای او معنادار تر می کند و باعث می شود در بین جلسات،آن چه را که برای تمرین در دنیای واقعی نیاز دار،آسان تر کند.
من مراجع دیگری دارم که عاشق خانه های قدیمی است.این،شغل او نبود،فقط سرگرمی اش بود.پس او هنگامی که لیست‌های فروش را بررسی می کند و در مورد بازسازی ها مطالعه می کند،تمرین می کند.
من اذیت می کنم.من اعلام می‌کنم که زندگی ام را به طور غیرمستقیم از طریق مراجعینم زندگی می کنم. من هیچ وقت گلف بازی نکرده ام،اما از طریق مراجعینم در مورد گلف،اطلاعات زیادی کسب کرده ام.من هیج وقت بازی فوتبال را تماشا نکرده ام ولی مراجعین بین المللی من در مورد فوتبال به من آموخته اند.من اخیرا مراجعی از هند داشته ام که خبر های هندی را برای من می خواند،سپس در رابطه با ان ها با من بحث می کرد.مراجعین از این نوع تمرین لذت می برند،چون که برایشان واقعی است و با تعمیم دهی،به آن ها کمک می کند.
پس،هنگامی که در جست و جوی ابزار برای نوچوانان یا بزرگسالان هستید،اولین سوالی که می توان پرسید این است که،او اهل چه چیزی است؟بازی های ویدیویی؟اوه پسر! من همه چیز را در مورد بازی اسکایریم می دانم،در حالی که هیچ وقت شانس بازی کردنش را نداشته ام.من در ماینکرافت عالی ام،در حالی که هیچ وقت آن را دانلود نکرده ام.اگر مراجع شما اهل تاریخ،هنر،ورزش،موسیقی است،به هر حال آن به موضوع تمرین،تبدیل می شود.
و سپس،مراجعین تجربه ی این را دارند که ابزار تمرینی خود را بسازند.زمان برای انجام اقدامات مشقی؟من از آنها می خواهم با استفاده از کلمات زندگی واقعی خود یک کاربرگ تمرین ایجاد کنند(گیتار،آمپر،کابل،محو کننده،مخلوط کننده،افکت ها،تک نوازی(تک خوانی)و....)
شاید روش کار روی آن کمی متفاوت باشد،زیرا ما به عنوان یک رشته،بسیار به استفاده از ابزارها عادت کرده ایم،اما ابزاری که من بیشتر از همه استفاده می کنم فقط کلماتی است که من و مراجعینم در حین گفت و گو(چت کردن)به اشتراک می گذاریم .برای من جالب است و برای آن ها مفبد.برد-برد!
ترجمه : کوثر گودرزیان , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان
