مردم اغلب در مورد "افراد مشهوری که لکنت دارند" صحبت می کنند همچنین درمورد اینکه این موضوع چگونه میتواند برای کودکان و دیگرانی که لکنت دارند مفید باشد تا آنها بدانند افرادی که لکنت دارند می توانند موفق و مشهور باشند.همه سازمان‌های مربوط به لکنت، فهرست‌ها، پوسترها یا رویدادهایی دارند که افراد مشهور در آن نقش دارند و این می تواند برای برخی افراد الهام بخش باشد.
با این حال، من می خواهم یک برداشت دیگر را ارائه دهم. دوست دارم بچه ها را با افراد "نه چندان مشهور" که لکنت دارند نیز آشنا کنم: افرادی که زندگی می کنند و بدون توجه به اینکه لکنت دارند یا خیر موفق می شوند و مهمتر از همه، افرادی میشوند که واقعاً می توانند باشند.(تعداد بسیار کمی از ما مشهور می شویم، بنابراین همیشه به نظرم می رسد که این توقع بالایی است...شما هم خوب خواهی بود، این افراد بسیار ثروتمند و مشهور هستند... خیلی از ما نمی توانیم مانند آنها باشیم)
بنابراین، من همیشه بچه ها را به سازمان های خودیاری(کمک به خود) معرفی می کنم.(مانند : National Stuttering Association وFriends: The National Association for Young People Who Stutter و SAY: The Stuttering Association for the Young ) و به‌ویژه دوست دارم آنها را به بزرگسالانی که لکنت دارند معرفی کنم. هدف این است که به آنها نشان دهیم که افراد واقعی هر روز هستند و زندگی واقعی دارند، می توانند زندگی کنند و کارهایی را که می خواهند انجام دهند، موفق شوند و لکنت کنند. لکنت نباید آن ها را عقب نگه دارد.
این برای والدین نیز مفید است، وقتی که می‌بینند بچه‌هایشان می‌توانند خوب باشند، و لازم نیست برای اینکه این اتفاق بیفتد، لکنت نداشته باشند.
البته افراد مشهور هیچ ایرادی ندارند. بسیاری از ما دوست داریم مشهور باشیم. فقط فکر می‌کنم افرادی که بچه‌ها واقعاً می‌توانند شبیه آنها باشند، در دسترس‌تر هستند. ممکن است یک کودک هرگز با فوتبالیست معروفی که لکنت دارد ملاقات نکند اما او مطمئناً می تواند با دکتر، معلم، وکیل، دامپزشک، راننده تاکسی، مهندس، بقال، دانشمند یا هر کس دیگری که لکنت دارد ملاقات کند. فکر می کنم که این می تواند تاثیر بیشتری داشته باشد.
به علاوه، متوجه خواهید شد که افرادی که در NSA و سایر سازمان‌های حمایتی شرکت میکنند، بسیار مشتاق هستند تا به بچه‌هایی که لکنت دارند کمک کنند تا آنها یاد بگیرند که خوب خواهند شد.آنها آرزو می‌کردند وقتی بچه بودند، کسی بود که این موضوع را به آنها بگوید، و از داشتن فرصتی برای انتقال این پیام به شیوه‌ای بسیار شخصی و معنادار خوشحال میشوند.من متوجه شده ام که آنها همیشه برای ما پیام دارند - آنها به بچه ها می گویند که در درمان خود سخت کار کنند و یاد بگیرند که خوب هستند....شنیده ام که بزرگسالانی که لکنت دارند به بچه ها می گویند: «کاش در سن شما چیزهایی را یاد می گرفتم که تا 30 یا 50 سالگی یاد نگرفتم! اشکالی ندارد لکنت کنید اما هرگز اجازه ندهید که لکنت شما را عقب نگه دارد.هرچه که میخواهید بگویید و از اینکه دیگران چه فکر میکنند نگران نباشید چراکه احتمالا آنقدرها از لکنت شما اذیت نمی‌شوند آنها پیام‌های مثبتی در مورد اهمیت ارتباط و اینکه اجازه نمی‌دهید لکنت مانع شما شود، به اشتراک می‌گذارند و این را در حالی که لکنت دارند می گویند.(بسیاری از افراد در جامعه لکنت، ابراز ناراحتی کرده اند که بسیاری از افراد مشهور که لکنت دارند، به نظر می رسد که آنقدرها هم لکنت ندارند...ملاقات با یک فرد موفق که لکنت دارد و واقعا لکنت دارد، حتی جذاب تر است!)
خط پایانی: افراد می توانند لکنت داشته باشند و موفق باشند، حتی اگر مشهور نباشند. ملاقات با افرادی که موفق شده اند میتواند بسیار الهام بخش باشد، ولی ما نمی خواهیم پیروزی های روزمره را که در دسترس همه است نادیده بگیریم.
Translation: Faezeh Sedghi, Speech-Language Pathologist & Morteza Soleyman Dehkordi, Speech-Language Pathologist.n
ترجمه : فائزه صدقی , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان
