اخیراً سؤالاتی در مورد سازمان‌های حمایتی برای افراد دارای لکنت، دریافت کرده‌ام. خوشبختانه منابع بسیار خوبی وجود دارد که کمک کنند افراد دارای لکنت با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
این موضوع نه تنها به این افراد کمک می کند، بلکه به والدین و دیگران نیز کمک می کند تا ماهیت واقعی لکنت را درک کنند و بتوانند ببینند افرادی که لکنت دارند می توانند در زندگی خود هر کاری را که می خواهند، انجام دهند.
به طور خاص، سازمان‌های زیر را در ایالات متحده بررسی کنید که برای کمک به افرادی که لکنت دارند و خانواده‌هایشان اختصاص داده شده‌اند؛
- انجمن ملی جوانانی که لکنت دارند:(friends) (friendswhostutter.org)
- انجمن ملی لکنت: (www.westutter.org)
- انجمن لکنت برای جوانان(SAY) (say.org)
هر سه برنامه‌های آموزشی و برنامه‌هایی دیگر، برای کمک به کودکان و بزرگسالان دارای لکنت دارند و همه ایده هایی در مورد نحوه ترکیب فعالیت های حمایتی در درمان مداوم دارند.
و البته، همه اینها مازاد بر منابع بزرگی است که از Stuttering Foundation در دسترس است:
Translation: Faezeh Sedghi, Speech-Language Pathologist & Morteza Soleyman Dehkordi, Speech-Language Pathologist.n
ترجمه : فائزه صدقی , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان
