ریزتهاجم‌ها در لکنت : آنچه گفتاردرمانگران باید بدانند

های ارتباطی خود با آن مواجه می شوند، در حساب های فیسبوک و اینستاگرام خود منتشر کردیم. بازخوردی که ما در مورد این پست‌ها دریافت کردیم فوق‌العاده بود، و شما به ما گفتید که این موضوع قابل تامل بود و به تغییر دیدگاه شما به عنوان همراه و متحد کسانی که لکنت دارند کمک کرد.

ما هنوز در حال دریافت نظرات و درخواست هایی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مورد ریز تهاجمات و لکنت هستیم. برای سهولت دسترسی و اشتراک‌گذاری برای همکارانمان، ما اطلاعات دو پست خود (یک پست نوشته شده و یک ویدیو) را با هم ترکیب می‌کنیم و آن را در اینجا می‌نویسیم تا بتوانید به انتشار اخبار در مورد این موضوع مهم کمک کنید!

این موضوع در مورد چیست؟

هشدار: مفهوم ریزتهاجم‌ و لکنت ممکن است به سختی خوانده شود، زیرا ممکن است اظهاراتی را که برای کسانی که لکنت زبان دارند ، بشناسید.

ما از طریق تحقیقات می دانیم که تجربیات زندگی کسانی که لکنت دارند مملو از این نوع نظرات است که توسط افراد خوش فکری که سعی در کمک به آنها دارند تداوم می یابد.

قصد ما ارائه این ایده ها از دیدگاه کسانی است که لکنت دارند و ممکن است این اعمال و اظهارات را به شیوه ای بسیار متفاوت تجربه کنند.

راه های زیادی وجود دارد که پیام های کمک و حمایت می تواند افراد دارای لکنت مشکل ساز شود. دسته‌بندی اقدامات و اظهارات تهاجمی خرد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. تمجید از روان صحبت کردن
2. نصیحت کردن
3. دست کم گرفتن تجربه زنده لکنت

 در اینجا تنها چند نظر ریز تهاجمی است که افراد دارای لکنت اغلب می‌شنوند:

• «خیلی خوب بودی. تو اصلا لکنت نکردی!»
• "فقط یک نفس عمیق بکش و سرعت خودت را کم کن."
• "دوباره امتحان کن و از ابزارهات استفاده کنید."
• "عصبی نباش، فقط آرام باش."
• "من به سختی متوجه لکنت شما هستم. چیز مهمی نیست.»

به طور قطع، این نظرات ناامید کننده است و به کسانی که در دراز مدت لکنت دارند کمکی نمی کند. در واقع، همانطور که Grossman  و  O'Maliaگزارش می‌دهند، «... پروتکل‌های درمانی که برای دستیابی به [سطح معینی از] گفتار روان تمرکز می‌کنند، می‌توانند در درازمدت بسیار مضر باشند و در نهایت منجر به تقلای بیش از حد برای صحبت کردن روان شوند. و مجموعه ای فزاینده از رفتارهای اجتنابی برای سرکوب لکنت را باعث شوند." 

نقش من چیست؟

اینجاست که درک و پذیرش بالینی ما کمک می کند. اگر واقعاً معتقدیم که لکنت اشکالی ندارد [و ما انجام می‌دهیم-و اینطور است]، می‌توانیم با وقت گذاشتن شروع کنیم و در نظر بگیریم که وقتی دیگران به شما می‌گویند چگونه «باید» صحبت کنید چه احساسی دارد! (این چیزی است که کسانی که لکنت دارند گزارش می دهند) اگر همه ما یک قدم به عقب برداریم و واقعاً به آنچه به افرادی که لکنت دارند فکر کنیم، معتقدیم که این تغییر امکان پذیر است.

برخی از همکاران ما از ما خواسته اند که به جای انواع نظرات ذکر شده در بالا، فهرستی از آنچه باید بگوییم/انجام دهیم، ارسال کنیم. ما دوست داریم این کار را انجام دهیم، اما حقیقت این است…

کاهش و تلاش در جهت از بین بردن تعصبات و رفتارهای کلیشه‌ای در مورد لکنت مستلزم تغییر دریا است! این تغییر ناشی از بررسی از ادراکات و انتظارات ما از کسانی است که دارای لکنت هستند. این تفکرات عمیق هستند و برای هر یک از ما ضروری است؛از نظر شخصی، حرفه‌ای، و اجتماعی! 

راه پیش روی شما بستگی به این دارد که در درک خود از تجربیات زندگی افراد دارای لکنت،کجا قرار دارید. همه ما باید از جایی که هستیم شروع کنیم و لایه‌های سوگیری‌هایی را که ممکن است در مورد خود لکنت، افرادی که لکنت دارند و برای گفتاردرمانگران  - سوگیری‌های ذاتی که در درمان ما نشان می‌دهند - نگه داشته‌ایم را از بین ببریم. 

همراهان چه کاری می‌توانند انجام دهند؟

در اینجا چند مفهوم مهم وجود دارد که ممکن است به شما در سفر خود اندیشی کمک کند:

1. در مسیر خودآگاهی به خود لطف کنید. این مسیر آسان یا راحت نیست، اما همه ما می دانیم که مهم ترین بازتاب ها و اقدامات به ندرت آسان هستند.

 

2. خودآگاهی از پیام های ناخواسته (اعم از داخلی و خارجی) در مورد لکنت ضروری است.همه این پیام ها می‌تواند به افراد دارای لکنت این مفهوم را ازائه کند که آن ها خوب نیستند و نحوه صحبت کردنشان درست نیست! و ما می توانیم بدون آگاهی از آن این کار را انجام دهیم. در مورد سؤالات زیر تأمل کنید:

• آیا برای روانی «خوب بود» می گویید/فکر می کنید؟
•  آیا به خاطر «لکنت نکردن» تمجید می کنید (یا به دیگران اجازه می دهید تمجید کنند؟»
•  آیا فکر می کنید/از کلماتی مانند «بد» یا «بدتر» برای توصیف لکنت زبان دانش آموز در یک روز خاص استفاده می کنید؟
•  آیا درمان شما در درجه اول در مورد استراتژی است؟
•  آیا برای هدف «کمک به عدم لکنت» استراتژی و راهکاری معرفی می کنید؟

3. انعکاس عمیق تر سوگیری ها جایی است که تغییر واقعاً می تواند اتفاق بیفتد! ما باید خودمان را به چالش بکشیم تا سوالات سخت تر را بپرسیم:

• آیا در مورد نحوه صحبت افرادی که لکنت دارند تعصب دارم؟
• آیا کلیشه ای در مورد لکنت دارم یا در مورد کسانی که لکنت دارند؟
• این سوگیری ها از کجا می آیند؟
• چقدر در سیستم اعتقادی من تعبیه شده اند؟
• آنها چگونه خود را در درمان من با افرادی که لکنت دارند و خانواده هایشان نشان می دهند؟ 

4. دیدگاه های جدید پیدا کنید. هنگامی که ما در جایی که تعصبات را در آن نگه داشته ایم ، تأمل و افشا می کنیم ، می توانیم فضاها را با مفاهیم فراگیر پر کنیم:

برای پیام ، بیشتر از لکنت ارزش قائل شوید!

مطمئن شوید که پیام (و هدف) درمان اساساً در مورد ارتباط کاربردی است و کمتر در مورد گفتار روان است. اهداف درمانی که شامل درصدهایی از گفتار روان است، جنگ روانشناسی و عصب شناسی را ایجاد می کند که فردی که لکنت دارد نمی تواند برنده شود.

برای ارتباط بیش از روانی گفتار ارزش قائل شوید! 

اگر درمان لکنت درباره‌ی آزادی ارتباط است،آن وقت می‌تواند باعث تعادل بین کاهش سختی در صحبت کردن با گفتار خودانگیخته که شامل لکنت‌هایی به صورت طبیعی است، شود.

برای ارتباطات بیش از تفاوت ها ارزش قائل شوید.

با این تغییر در تمرکزمان ، می توانیم برای از بین بردن ریزتهاجم‌ها آماده شویم. سخنان ، اقدامات و پیام های نهادینه شده در ما، منعکس کننده درک عمیق تر ما از تفاوت های ارتباطی خواهد بود. 

از کجا می توانم اطلاعات بیشتری کسب کنم؟

* یک مقاله عالی توسط همکاران ما، دکتر  Heather Grossmanو  Mark O'Malia، بحث را ادامه می دهد. در واقع، آن را باید بخوانید! آنها در مورد ریز تهاجمات از دیدگاه درمانگر و فردی که لکنت دارد بحث می کنند. ما آن را به شدت توصیه می کنیم. لینک اینجا

* این کتاب تنها یکی از منابع موجود برای کمک به SLP ها، خانواده ها و جامعه است که بدانند (همانطور که اسکات می گوید) "لکنت چیزی بیش از لکنت است!" برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این جواهر کلیک کنید!

 

Translation: Morteza Soleyman Dehkordi, Speech-Language Pathologist.n

 ترجمه : مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان