مهم ترین تصمیم

دیروز، داشتم به این فکر می کردم که چگونه بررسی تصمیمات سال نو با مراجعانمان می تواند به آنها این فرصت را بدهد تا در مورد اهدافشان صحبت کنند و اینکه درک اهداف آنها می تواند به ما کمک کند تا آنها را به سمت موفقیت بیشتر چه در داخل و چه خارج از پروسه درمان، راهنمایی کنیم.  

امروز، کمی بیشتر به این فکر می‌کنم که وقتی متوجه می‌شویم مراجعانمان در حال تلاش و تقلا هستند، چه کاری می‌توانیم انجام دهیم. اول، مهم است که بدانیم تلاش و تقلا کردن در طول درمان لکنت طبیعی و مورد انتظار است. تغییر رفتارهای گفتاری و نگرش نسبت به لکنت سخت است. اغلب، سخت ‌تر از آن چیزی است که مراجعان ما وقتی برای اولین بار وارد پروسه درمان می شوند،انتظار دارند. بنابراین، برای آنها تعجب آور نیست که با باورها و احساسات خود در مورد لکنت و در مورد خودشان دست و پنجه نرم کنند. چگونه از این طریق به آنها کمک کنیم؟

پاسخ استاندارد ممکن است چیزی شبیه این باشد، «آنها را تشویق کنید تا در درمان سخت ‌تر کار کنند» یا «به آنها تکالیف اضافی بدهید که به بهبود مهارت‌ هایشان کمک می‌کند» یا «از سال جدید به عنوان فرصتی برای افزایش تلاش‌های خود استفاده کنند». مطمئناً، اینها کارهای خوبی هستند، اما من می خواهم یک مورد متفاوت را اضافه کنم.  

با توجه به تجربه من، زمانی که افراد دارای لکنت با ایجاد تغییرات در زندگی خود دست و پنجه نرم می‌کنند، تمایل دارند خودشان را نادیده بگیرند. اغلب، مراجعان ما سرسخت‌ ترین منتقدان خودشان هستند حتی ممکن است بگویید که آنها می‌توانند بدترین دشمنان خودشان باشند. چند بار شنیده‌اید که مراجعانمان به‌خاطر لکنت یا به خاطر استفاده نکردن از تکنیک‌هایشان، خودشان را قضاوت منفی می‌کنند؟ ما می‌شنویم که می‌گویند: «من می‌دانم باید چه کار کنم؛ فقط انجامش نمی دهم!» می‌دانم که قرار بود تمرین کنم اما درگیر تعطیلات شدم.» من می‌خواستم در آن جلسه صحبت کنم، اما می‌ترسیدم که لکنت کنم، بنابراین دوباره همان‌جا نشستم.» "چه بلایی سرم اومده" "من حتی نمیتوانم حرف بزنم!" "من خیلی به درد نخور هستم... "

انبوهی از منفی گرایی و نظرات انتقادی که آنها دائما به خودشان می دهند، می تواند آنها را از بین ببرد. این بعد ها مانع موفقیت آنها می شود و دور دیگری از افکار و احساسات منفی را دعوت می کند. به نظر من، وقتی مراجعان ما به این شکل خود را سرزنش می کنند، آخرین چیزی که از ما نیاز دارند توصیه دیگری برای تمرین یا استفاده از تکنیک ها یا سخت تر کار کردن یا هر چیز دیگری است. این به آنها دلیل دیگری می دهد تا احساس بدی داشته باشند. دلیل دیگری برای احساس گناه؛ دلیل دیگری برای حمله کردن به خود. هیچ کار تمرینی در دنیا به آنها کمک نمی کند تا احساس بهتری نسبت به خودشان داشته باشند.

به جای آن به چه چیزی نیاز دارند؟ شاید کمی مهربانی از سمت ما، اما قطعا مهمتر از آن، از طرف خودشان. 

من دوست دارم از مراجعانم بپرسم که به دوستی که دوران سختی را سپری می کرد چه می گفتند. آیا او را به خاطر احساس بد سرزنش می کردند؟  به او می گفتند که او به درد نخور است؟ یا حتی به او می گفتند که بیشتر تمرین کند؟ نه، به احتمال زیاد آنها کمی مهربانی، حمایت و درک را به او می دادند، یک گوش برای شنیدن بدون قضاوت کردنشان؛ مکانی امن برای صحبت در مورد چالش ها بدون اینکه همیشه در مورد کاری که دوستشان باید انجام دهد پیشنهاداتی بدهد. دستی برای گرفتن در مواقع سخت یا شانه ای برای گریه کردن؛ فضایی که او بتواند در مسیر خود باشد در حالی که خود را برای گام‌های بعدی تقویت می‌کند.

من ممکن است این موضوع را با پرسیدن این سوال دنبال کنم که آیا آنها هرگز با یک دوست همانطور که با خودشان رفتار می کنند رفتار می کردند؟ پاسخ اغلب یک نگاه تعجب آمیز و ترسیده و جواب "اوه، نه. اگر این کار را می کردم، دوست خوبی نبودم." است. سپس از آنها می پرسم که ممکن است دوست بهتری برای خود باشند؟ می توانند با خودشان مهربان تر باشند؟ آیا می توانند به خودشان فضایی بدهند تا در جایی که هستند باشند بدون اینکه به خاطر نبودن در جای دیگری از خودشان ناراحت شوند؟ می توانند صبور باشند و به خودشان یادآوری کنند که آنها خوب هستند اگرچه هنوز به جایی که می خواهند نرسیده اند؟ می توانند به خودشان کمک کنند و دستان خودشان را بگیرند، خودشان را تحسین کنند، به خودشان گوش کنند و کمی از خودشان حمایت کنند؟

از نظر من، زمانی که دوران سختی را پشت سر می گذرانیم، مهم‌ترین تصمیمی که می‌توانیم در سال جدید بگیریم، این است که کمی با خود مهربان‌تر باشیم. البته این جادو نیست. فوراً حال ما را بهتر نمی کند. با این حال، همانطور که ما شروع به ایجاد تغییرات در نحوه ارتباط خود با چالش‌هایمان و خودمان می‌کنیم، می‌توانیم شروع به سبک کردن باری که به دوش می کشیم ،کنیم. این کار به تلاش نیاز دارد، فکر کردن می خواهد، نیاز به برنامه ریزی دارد همچنین به کاهش منفی گرایی کمک می کند و به ما کمک می کند تا احساس بهتری داشته باشیم تا بتوانیم با چالش های پیش رو روبرو شویم. به این ترتیب، تصمیم برای مهربانی با خود در سال نو می تواند به مراجعین دارای لکنت کمک کند.

و همچنین می تواند به آسیب شناسان گفتار زبان کمک کند. توصیه میکنم امتحانش کنید....

 ترجمه :آذین فقیهی , آسیب شناس گفتار و زبان - مرتضی سلیمان دهکردی، آسیب شناس گفتار و زبان